Ekologiczny tatuaż na żywności, czyli natural branding
Ekologiczne uprawnienia elektryczne dla Ciebie i środowiska
Czytaj więcej
Ciąża to wspaniały czas w życiu kobiety, który kojarzy się z radosnym oczekiwaniem na nowego członka rodziny. Niepokojące dla świeżo upieczonej mamy może być gwałtowne pogorszenie nastroju, które następuje krótko po porodzie. Konieczność sprostania nowej roli, a także zmiany fizyczne oraz psychiczne niekiedy stają się podstawą rozwoju depresji poporodowej, która wymaga konsultacji z psychiatrą lub terapeutą.
Depresja poporodowa niekiedy mylona jest ze stanem określanym jako baby blues, który dotyka nawet 80% kobiet po porodzie, ale trwającym nie dłużej niż dwa tygodnie. W przypadku depresji poporodowej obniżenie nastroju i problemy z adaptacją mogą trwać nawet rok i wymagają leczenia farmakologicznego oraz psychologicznego.
Na depresję poporodową cierpi 10–15% kobiet, jednak choroba ta jest rzadko wykrywalna. Związana jest ona z wejściem w nową rolę oraz z trudnościami z adaptacją, zmianami w ilości wydzielanych hormonów, które wpływają na funkcjonowanie mózgu, a także z problemami natury zdrowotnej, którym nie sprzyja okres połogu.
Do czynników wpływających na rozwój depresji poporodowej należą: wcześniejsza diagnoza depresji, stresujące wydarzenia życiowe w trakcie ciąży, konflikty małżeńskie, brak wsparcia ze strony partnera, nieplanowana lub niechciana ciąża, wcześniejsze poronienia, ciężki poród trwający przez wiele godzin, brak partnera, traumatyczne doświadczenia na sali porodowej (poczucie braku kontroli, uprzedmiotowienia, brak szacunku ze strony personelu medycznego, brak odpowiedniej komunikacji).
Depresja poporodowa często jest mylona z baby blues, czyli stanem charakteryzującym się płaczliwością, drażliwością, obniżony nastrojem, uczuciem wyczerpania, przytłoczeniem nadmiarem obowiązków oraz lękiem. Baby blues trwa jednak około dwóch tygodni i mija samoistnie. Nie wymaga on wdrożenia leczenia farmakologicznego, a jedynie zapewnienia kobiecie poczucia bezpieczeństwa, wsparcia, bliskości oraz miłości.
Depresja poporodowa może trwać od trzech miesięcy do nawet roku. Niepokojącymi objawami są niemijający smutek, duże problemy z koncentracją, nieinteresowanie się dzieckiem, problemy ze snem, brak apetytu, myśli samobójcze, myśli o zrobieniu krzywdy dziecku, przygnębienie, niepokój, poczucie winy oraz niskiej wartości, nadmierne przejmowanie się zdrowiem swoim i noworodka.
Metoda leczenia depresji poporodowej uzależniona jest od stanu psychicznego oraz fizycznego młodej mamy. Depresję poporodową można leczyć zarówno farmakologicznie, jak i psychoterapeutycznie. Niektóre kobiety w obawie przed niepożądanym działaniem leków na pokarm rezygnują z przyjmowania tabletek antydepresyjnych. Na szczęście te oraz inne wątpliwości może rozwiązać konsultacja z lekarzem.
Włączenie leczenia farmakologicznego powinno mieć miejsce szczególnie w przypadku nawracających myśli samobójczych lub takich o skrzywdzeniu dziecka. Leki są wskazane również w przypadku podejrzenia choroby afektywnej-dwubiegunowej, psychozy, ciężkiego epizodu depresji lub nieskuteczności innych metod leczenia.
